Over Marcel en Thea

Marcel is, nadat Thea twaalf jaar alleenstaand is geweest, haar grote vriend geworden. Thea is, na de scheiding van mijn broer, als mijn (ex) schoonzus, altijd een fijne vriendin van Emile en mij gebleven,

Door de relatie met Thea, kwam Marcel gaandeweg in rustiger vaarwater. Marcel hielp bij ons met een klusje en omgekeerd hielp Emile bij Marcel als er een grote tuinschoonmaak werd gedaan.

In 2015 sloeg bij Thea echter het noodlot toe. Thea kreeg namelijk een ernstige ziekte en overleed na anderhalf jaar intensieve behandeling aan longkanker.

Vrij kort nadat Thea is overleden, kreeg Marcel een lieve nieuwe vriendin, die twee waren zo te zien dol op elkaar. Marcel bracht bij ons regelmatig zelfgetrokken soep en Emile noemde dat "zondagse soep op maandag". Marcel vond dat prachtig. Wij namens immers rond het middaguur d'Artagnan mee voor zijn dagelijkse wandeling.

De nieuwe relatie van Marcel heeft helaas maar twee jaar kunnen standhouden. Daarna werd het voor de alleenstaande Marcel moeilijker dan moeilijk, zeker toen het noodlot opnieuw toesloeg en hij aan Non Hodgkin bleek te lijden.

Het chemo-behandeltraject doorlopen hebbende, heeft Marcel nog een tijdje enige kwaliteit van leven gehad, maar hij was niet vervuld in zijn verlangens gedurende de tijd die hij nog had. Marcel verloor zijn werk en passant als gevolg van zijn ziekte. Dat viel Marcel zwaar en verveling deed zich voor.

Uiteindelijk is Marcel getroffen door een besmetting met corona. De zeer zware (chemo-) behandelingen voor zijn ziekte, alsmede een jarenlange ongezonde leefwijze, maakten dat de longontsteking, die vaak voorkomt bij corona, Marcel fataal is geworden.

Marcel, wij hebben je in hele goede dagen mogen meemaken, vinden dat je veel pech hebt gehad in het leven en hadden je graag nog vele jaren in die goede dagen willen meemaken. Het mocht helaas niet zo zijn.

Lieve Marcel, rust zacht ...
Emile en Gerda

Marcel en Thea

Nooit zal ik vergeten dat we met onze nieuwe pup thuiskwamen. Marcel en Thea stonden buiten met iemand te praten. Ze wisten niet hoe snel ze bij onze Wammes moesten komen en Marcel ging languit op de stoep liggen om met haar te spelen. Dit herhaalde zich geregeld als hij mijn man met Wammes tegenkwam op hun wandeling of als ze langs hun huis kwamen.

Onze achterbuurman Marcel

Allereerst nogmaals gecondoleerd.
Nadat we in de krant hadden vernomen dat Marcel, onze achterbuur, er plots niet meer was, zijn we echt wel geschrokken. Nu zijn we blij dat we nog een herdenkingsprentje met foto van hem hebben. En dat we via de website ook nog zijn uitvaart hebben kunnen bijwonen. We vonden het een indrukwekkende mooie dienst en hebben een traantje weggepinkt.

Wij wonen al vanaf 1980 hier en waren toen al goede kennis met Thea en haar zoon Emiel. Emiel en onze jongste zoon Roger zaten bij elkaar in dezelfde klas op de basisschool en waren die periode dikke vriendjes. Later op de middelbare school, gingen de kinderen hun eigen weg en was het contact met Thea wat minder.

En toen kwam Marcel in beeld. We waren blij voor Thea dat zij een goede, en altijd vrolijke vriend had gevonden. Ook wij hadden altijd een goede buurman aan Marcel. We moesten vaak lachen met hem, ook omdat hij altijd, de hele dag aan het hobby-en was. Of hij zat in zijn stalletje met zachtjes de radio aan. Marcel was echt een buitenmens. Verschillende jaren achter elkaar kwam hij in nazomer van zijn eigen boom vijgen brengen omdat hij wist dat mijn Betty daar liefhebster van was. In het najaar stond hij altijd aan de deur met een Maretak voor ons. Als ik mijn hond ging uitlaten, kwam ik hem vaak tegen met d'Artagnan en dan maakte ik vaak een praatje met hem.

Een keer waren we net terug van vakantie, toen de voordeurbel ging en Marcel stond daar en vroeg of ik al had gezien dat een dakpan bij mij was weggeschoven. O, bedankt, dan moet ik maar snel een dakdekker laten komen. Ben je gek, zei Marcel, als je wilt, leg ik 'm wel weer even goed voor je. En even later kroop Marcel uit mijn dakraampje en kroop naar de zijkant van het dak. Huppekee, die zit weer op z'n plaats.

Welke buurman doet nou zoiets voor je, nou dat was typisch Marcel.